Toetsingsprocedure

De formele Toetsingsprocedure voor Meetinstrumenten is vastgesteld door de Werkgroep Meetinstrumenten en bestaat uit 8 stappen:

Stap 1. Betrokken partijen op de hoogte brengen van de toetsingsprocedure

Stap 2. Beschrijving van en aanvulling op indicatorenset uit KPR

Stap 3. Testen: haalbaarheid en acceptatie

Stap 4. Vaststellen: indicatorenset en activiteiten t.b.v. de gegevensverzameling

Stap 5. Vastgestelde indicatorenset uit stap 5 publiek kenbaar maken

Stap 6. Testen: betrouwbaarheid en validiteit

Stap 7. Definitief vaststellen van de indicatorenset en publiek kenbaar maken

Stap 8. Onderhoud Indicatorenset

 

 STAP 1. Betrokken partijen op de hoogte brengen van de toetsingsprocedure

1. Door de vertegenwoordigers in de KIMO Werkgroep Meetinstrumenten
2. Door KIMO voor de Patiëntenfederatie en de Zorgverzekeraars Nederland.

 STAP 2. Beschrijving van en aanvulling op indicatorenset uit KPR

1. De indicatorenset bij de KPR, zoals aangeleverd door de KIMO Richtlijn Ontwikkel Commissie (ROC) en geaccordeerd door de KIMO Richtlijnautorisatieraad (RAR), wordt door de secretaris van de KIMO Werkgroep Meetinstrumenten (methodoloog) uitgewerkt in het door de Werkgroep Meetinstrumenten vastgestelde indicatorenformat.
2. Deze set van indicatoren word besproken en aangevuld in de KIMO Werkgroep Meetinstrumenten waarbij leden van de betreffende ROC worden betrokken, waarna accordering volgt door de KIMO Werkgroep Meetinstrumenten.
3. De indicatorenset worden in concept aangeboden aan het Zorginstituut op basis van de overeengekomen meerjarenagenda met het KIMO.

STAP 3. Testen: haalbaarheid en acceptatie

1. De indicatorenset wordt voorgelegd aan een selectie van de beschikbare groep pilotpraktijken (ten minste tien deelnemers). Deze praktijken gaan na op welke wijze de benodigde gegevensverzameling haalbaar is:
   1. Vanuit bestaande softwarepakketten.
   2. Vanuit bestaande softwarepakketten, mits een aantal specifieke registratiemogelijkheden wordt uitgebreid
   3. Vanuit een aanvullend registratieformulier, bijvoorbeeld opgemaakt in Excel.
2. De pilotpraktijken verzamelen de gegevens voor de indicatoren volgens de werkinstructie.
3. De pilotpraktijken geven feedback op de haalbaarheid en de acceptatie van de voorgelegde indicatoren. Belangrijke aspecten die daarbij aan bod komen zijn de uniformiteit in de registratie (binnen en tussen de praktijk(en)) en de eenvoud van het onttrekken van de gegevens aan de huidige administratie. Waar nodig en mogelijk komen de pilotpraktijken met voorstellen om de haalbaarheid en acceptatie te verbeteren.

STAP 4: Vaststellen: indicatorenset en activiteiten t.b.v. de gegevensverzameling

1. De haalbaarheid en acceptatie van de indicatorenset, zoals aangegeven door de pilotpraktijken wordt besproken in de KIMO Werkgroep Meetinstrumenten. Waar nodig worden de indicatoren aangepast.
2. De aangepaste indicatorenset wordt geaccordeerd door de KIMO Werkgroep Meetinstrumenten.

De activiteiten die volgens de pilotpraktijken nodig zijn voor een uniforme en eenvoudige gegevensverzameling worden geprioriteerd en uitgezet. Monitoring van de voortgang vindt plaats via de actielijst van de KIMO Werkgroep Meetinstrumenten.

STAP 5: Vastgestelde indicatorenset uit stap 5 publiek kenbaar maken

1. Accordering van de indicatorenset door de RAR en door instemming van vertegenwoordigers vanuit de Patiëntenfederatie en Zorgverzekeraars Nederland.
2. Indicatorenset als definitieve versie plaatsen op KIMO-website en de websites van de betrokken (wetenschappelijke) beroepsverenigingen (via link)
3. (Eventueel opnieuw) aanbieden van de indicatorenset aan het Zorginstituut Nederland (ZIN)

STAP 6: Testen: betrouwbaarheid en validiteit

1. Gegevensverzameling in 50-100 praktijken (afhankelijk van de te verwachten prevalentie van de handeling uit de teller). Het betreft de eerste groep mondzorgpraktijken die met de indicatoren zoals vastgesteld in STAP 5 aan de slag gaan.
2. Met behulp van statistische analyses wordt de score op de indicator berekend en een spreidingsmaat (interkwartielrange, IQR). Ook wordt in de statistische analyse nagegaan welke casemixfactoren (contextinformatie) van invloed zijn op elke indicatorscore. Voor deze factoren wordt in een vergelijking tussen mondzorgpraktijken gecorrigeerd dan wel worden met subgroep analyses specifiekere benchmarks opgesteld.
3. Voor de gegevensverzameling en de daarbij horende statistische analyses wordt een externe wetenschappelijke partij aangezocht.
4. Op basis van de statistische analyse wordt een standaardverwerking van de empirische gegevens opgesteld voor de indicatorscores.
5. Op basis van de statistische analyse wordt een berekening gedaan voor de benodigde aantallen patiënten (of implantaten, kronen, vullingen e.d.) om tot een betrouwbare uitspraak op grond van de indicatorscore te komen.
6. Het resultaat op de indicatorscores kan aanleiding geven tot
   1. Het opstellen van een verbeterplan in een mondzorgpraktijk en
   2. Het aanpassen of verwijderen van een indicator
7. De eventuele aanpassing van de indicator(en) en de standaardverwerkingsprocedure wordt besproken, aangevuld en vervolgens geaccordeerd in de KIMO Werkgroep Meetinstrumenten.

STAP 7: Definitief vaststellen van de indicatorenset en publiek kenbaar maken

1. Accordering van de indicatorenset door de RAR en door instemming van vertegenwoordigers vanuit de Patiëntenfederatie en Zorgverzekeraars Nederland.
2. Indicatorenset plaatsen op KIMO-website en de websites van de betrokken (wetenschappelijke) beroepsverenigingen (via link)
3. Aanbieden van de indicatorenset aan het Zorginstituut Nederland.

STAP 8: Onderhoud indicatorenset

1. De indicatorenset wordt aangepast als de herziening van de richtlijn (KPR) daar aanleiding toegeeft.
2. De indicatorenset wordt aangepast als de registratiemogelijkheden daar aanleiding toe geven.
3. Als er onderhoud op de indicatorenset wordt uitgevoerd dan begint de procedure voor de te wijzigen indicator(en) weer bij STAP 1.

IQ Healtcare – Jozé Braspenning, d.d. 08 juni 2020