Anita Visser: ‘Ook de kwetsbare oudere die thuis woont, heeft recht op goede mondzorg’
Mondzorg voor kwetsbare ouderen moet steeds vaker in de thuissituatie worden verleend. Een richtlijn is daarom hard nodig, aldus hoogleraar Gerodontologie Anita Visser.
Er zijn zo’n 11.000 tandartsen in Nederland, en over niet al te lange tijd zijn er meer dan een half miljoen kwetsbare ouderen, van wie een groot deel niet meer naar deze tandartspraktijken toe kan komen. Van die 11.000 tandartsen hebben er in totaal maar 24 een aantekening tandarts-geriatrie. En van hen is nog een aantal eigenlijk al met pensioen.
Deze geringe belangstelling voor de geriatrische mondzorg baart Anita Visser zorgen. Gelukkig is ze in de gelegenheid om de kwestie onder de aandacht te brengen van mensen die iets kunnen beteken op dit vlak. Want ze is niet alleen tandarts-geriatrie maar sinds 1 april van dit jaar ook hoogleraar gerodontologie. Vanuit die hoedanigheid is ze gevraagd om voorzitter te worden van de Richtlijn Ontwikkel Commissie (ROC) die in opdracht van het KIMO de nieuwe Klinische Praktijkrichtlijn Mondzorg voor kwetsbare aan huis gebonden ouderen gaat ontwikkelen.
De deur niet uit
Voor welke mensen is die richtlijn precies bedoeld? ‘Voor extreem kwetsbare ouderen,’ vertelt ze. ‘Dat zijn mensen die om tal van redenen de deur niet meer uit kunnen. Ze zijn niet langer meer mobiel, of ze hebben een ernstige vorm van Alzheimer of vertonen om andere reden verward gedrag. Er kan ook sprake zijn van een combinatie van factoren. Denk aan mensen met ernstige vormen van Parkinson, COPD, en/of reuma. Die zijn niet meer erg uithuizig, maar hebben wel recht op mondzorg. We moeten dus regelen dat ze die ook krijgen.’
Eerste belangrijke stap
In vergelijking met andere richtlijnen wordt de richtlijn Mondzorg voor kwetsbare aan huis gebonden ouderen relatief kort en breed van opzet, verwacht Anita Visser. ‘Onze richtlijn gaat niet over een duidelijk omschreven kwestie waar al veel onderzoek naar is gedaan. Voor onze richtlijn is namelijk vrijwel geen literatuur voorhanden en de richtlijn zal daarom ook meer een expert opinion worden. ‘We verwachten daarom dat de richtlijn zal worden bijgesteld als er meer onderzoek is gedaan op dit vlak. Wat dat betreft is ons werk een eerste, maar wel heel belangrijke stap.’
De ontwikkeling van de richtlijn zal, net als de meeste andere richtlijnen, zo’n anderhalf jaar in beslag nemen, verwacht Anita Visser. ‘Een concepttekst is ongeveer een half jaar werk, maar daarna moet het resultaat uitgebreid worden beoordeeld, van commentaar voorzien en aangepast. Er is onder meer een samenvatting nodig, een patiëntenversie en een zorgpad beschrijving. Dat alles heeft tijd nodig, maar ik verwacht dat we zullen opschieten. Een concept versie zou vóór de zomer van 2020 klaar moeten zijn.
‘Maar zoals gezegd: met het publiceren van de eerste versie is het werk nog niet af. Dit werkveld zal de komende jaren veel tijd en aandacht vragen, en dat zullen we ook zien in de verschillende versies van de richtlijn. Ik ben blij dat ik aan deze belangrijke eerste versie een bijdrage mag en kan leveren.’
Lees hier het gehele interview, dat in september 2019 in SDU Magazine is verschenen.