Evidence based
Wetenschappelijke kennis en klinisch bewijs. Dat zijn de pijlers van de EBRO-systematiek waarmee KIMO werkt. De actuele stand van de wetenschap vormt de onderbouwing.
Hoe stem je je medisch handelen af op de beste beschikbare informatie? Die vraag staat aan de basis van Evidence Based Richtlijn Ontwikkeling (EBRO). Klinische praktijkrichtlijnen die voldoen aan de EBRO-eisen, zijn mede gebaseerd op systematische literatuuroverzichten over het onderwerp en waar mogelijk gebaseerd op gerandomiseerd prospectief onderzoek en klinische trials. Dit betekent dat het onderzoek voldoet aan de hoogste wetenschappelijke standaarden. Soms is dergelijk onderzoek niet beschikbaar. In dat geval baseert een EBRO-richtlijn zich op prospectieve studies. Dit betekent dat een bepaalde groep patiënten over een bepaalde periode wordt gevolgd, zonder dat er sprake is van een controlegroep.
Beroepspraktijk
Als ook een prospectieve studie niet voorhanden is, grijpt de EBRO-richtlijn terug op retrospectieve studies, case reports of professionele opvattingen. Doel van dit alles is om het wetenschappelijke bewijs voor een bepaalde keuze in de behandeling zo sterk mogelijk te maken. Bij het opstellen van een EBRO-richtlijn zijn mondzorgprofessionals direct betrokken. Dit om te garanderen dat de richtlijn niet alleen wetenschappelijk verantwoord is, maar ook aansluit op de beroepspraktijk. Ervaringskennis en ideeën over de praktische uitvoering maken dan ook altijd deel uit van elke EBRO-richtlijn.
Stappen
In dit proces worden de volgende stappen meestal doorlopen:
- Formuleren van de vraag: De richtlijn ontwikkelaars definiëren een heldere en relevante vraag die beantwoord moet worden door het wetenschappelijk bewijs.
- Zoeken naar bewijs: Er wordt op systematische wijze gezocht naar het beste beschikbare bewijs, meestal door middel van literatuuronderzoek en het raadplegen van wetenschappelijke databanken.
- Beoordelen van de kwaliteit van het bewijs: Het gevonden bewijs wordt geëvalueerd op basis van de kwaliteit (bijvoorbeeld de validiteit, de methodologie van de studies en de grootte van de effecten).
- Vertalen naar aanbevelingen: De bevindingen worden vertaald naar concrete aanbevelingen voor de praktijk, rekening houdend met de relevantie voor de specifieke context.
- Implementatie: De richtlijn wordt vervolgens geïmplementeerd in de praktijk, bijvoorbeeld door zorgprofessionals en instellingen te voorzien van tools en materialen die hen helpen de richtlijnen te volgen.
- Evaluatie en herziening: Na de implementatie wordt de effectiviteit van de richtlijn geëvalueerd en, indien nodig, herzien op basis van nieuwe inzichten of veranderingen in het beschikbare bewijs.